دلنوشته های مامان مهدیار

هستی مامان چند روزه اصلا حال نداری...گلودرد, سرفه,تب,آبریزش بینی,اسهال الهی من فداتشم که اینقدر اذیت میشی بخدا وقتی اینطوری میبینمت میخوام برات بمیرم .. تو میدونی طاقت یه قطره اشکت رو ندارم, حالا جلوی چشمام گوله گوله اشک میریزی؟ آخه دردونه فکر دل مامان رو نمیکنی که هزار تیکه میشه؟ خداجون هزار بار بهت گفتم طاقت گریه و مریضی شو ندارم ؟؟؟...خداجون هزار بار بهت گفتم منو از طریق جگر گوشه م امتحان نکن؟؟؟نگفتم؟؟؟؟ باید به جدش قسمت بدم تا کمکش کنی این چندروز رو راحت تر بگذرونه؟؟؟.. نمیدونم یکی میگه واسه دندونشه, یکی میگه ویروسه, یکی میگه سرماخورده.. آخه مگه نفس 9کیلویی من چقدر طاقت داره بچه م توی این 4روز آب شد ... خداجون من مادرم, دلن...

حال این روزها یم گفتنی نیست... اینروزهایی که دیگر خبری از سینه خیز رفتن و عصبانیت موقع روی شکم خوابیدنت نیست...پسرک هشت ماهه من همه جای خانه سرک میکشد آنهم چهاردست وپا .... اینروزها همه جای خانه مان بوی مهدیار و بیسکوییتش را میدهد ... روزهای هشت ماهگی شده اوج بالندگی دردانه م ...دلبری هایش صد چندان شده ...شیطنت هایش را دیگر که نگو... همه جای خانه مان جای کف دستان فندقم شده... دیگر همه اشیا خانه مان تکیه گاهی شده برای قد الم کردن مهدیار...ودلم آب میشود لحظه ای که غافل میشوم از وظیفه ام و تو زمین میخوری ....شرمنده میشوم و افسرده....اما تو آنقدر مهربان و باگذشتی که انگار نه انگار, بازهم تو همان مهدیاری و من همان مادر وهمان لبخند همیشگ...

مهدیار در 2ماهگی این عکس به خواست فریبا جون اینجاست...... واین هم مهدیار امروز ......   علاقه ی مهدیار به گیتار گل گل مامان مامان من یاد گرفتم از لبه تختم بگیرم بلند شم.. برید کنار من دارم میام پایین حالا نوبت کشوی تخته.......وای فکر کنم مامان یه چی بهم بگه امروز کلی شیطونی کردم مهدیار در حال خوردن هندوانه.. نمیدونم چرا وقتی هندوانه میخورم این شکلی میشم...   ...

روز زن و روز مادر امسال, روز من بود.......... اصلاروز, روز من بود  چرا که امسال مادر بودم ...... لذت این روز به کادو گرفتنش نیست به این است که خانم خانه ی مسعودت باشی و م ا د ر مهدیارت ....... مثل هر سال مسعود بود و سورپرایزش ...اما امسال مهدیار هم بود................مهدیار بود و خنده هایش, مهدیار بود و بازی هایش, مهدیار بود و شیطنت هایش...مهدیار بود و روزهای هشت ماهگیش...... و من بودم و شوق مادریم...... خدا میداند امسال چقدر از شنیدن روزت مبارک خوشحال میشدم اصلا انگار امسال منتظر شنیدن چنین جمله ایی بودم  و باشنیدنش بالیدم بر خودم ....واز خدای مهدیارم طلب کردم سبز شدن دامن چشم انتظارهارا ...... آمین مسعودم ممنونم ...

زیباترین واژه برلبان آدمی واژه مادر است....... زیباترین خطاب مادرجان است....... مادر واژه ایست سرشار از امید و عشق,واژه ای شیرین ومهربان که ار ژرفای جان بر می آید....        مادرم روزت مبارک....................... ...

چه میچسبه آدم با شوشو جونش و پسر هشت ماهش بره شهر بازی ..... آقامهدیار که کلی خوش میگذرونه....امروز به مناسبت هشت ماهگی و چهار دست و پا رفتن آوردمیش شهر بازی ........       ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ مامان چرا این ماشین مثل ماشین بابایی پدال گاز و ترمز نداره؟   من هشت ماهه شدم هورا ...

امید دلم چند ماهی ست منتطریم تا چها دست و پا بروی در چندروز آخر هفت ماهگیت استاد سینه خیز رفتن شدی و درست در اولین روز هشت ماهگیت بر روی دست ها و زانوانت تکیه میکنی وامروز هم یک فصل جدید در دفتر زندگی پر بارت آغاز شد.... واین اول راه است بتاز اما براه و سربراه.... شیطنت هایت ,سر کشیدن هایت,نگاه های زیرکانه ت,سرخی زانوهایت میکشد مرا...... راستی دردانه ام مبارکت باشد زانوبندت..... امان از دل موس و گوشی تلفن که فرقی ندارد با رورک باشی یا سینه خیز ......... خدا قوت میوه ی دلم ....... بعد از این پسرک خانه مان همه جا زیرکانه سرک خواهد کشید چه بگویم از این دردانه ی هشت ماهه که دمار از اسباب خانه مان در  آورده و هیچ چیز دیگر از چش...